ΑΝΑΛΟΓΙΟ

Να δούμε την Εκκλησία ως Θεραπευτήριο - Νοσοκομείο και να τρέξουμε να θεραπευτούμε ή να τη βλέπουμε σαν έναν χώρο κοινωνικής επίδειξης ...Στην πρώτη περίπτωση πας στον Χριστό στη δεύτερη πας  στον γκρεμό....Απλά πράγματα... Πριν πάμε στο σκαλοπάτι της Ορθόδοξης πνευματικότητας πρέπει να περάσουμε και από το σκαλοπάτι της ανθρωπιάς, μην το ξεχνάμε. Πολλοί πάνε να γίνουνε Χριστιανοί στους τύπους και στην εξωτερική θρησκευτικότητα αλλά έχουν ξεχάσει να γίνουν άνθρωποι.   Στην Ορθόδοξη πνευματική ζωή τα χέρια δεν τα σηκώνουμε για να χτυπήσουμε τον άλλον αλλά για να τον αγκαλιάσουμε ακόμα και αν ειναι ο εχθρός μας...Ετσι για να μην ξεχνάμε τι πιστεύουμε...     ΥΓ. Σκέψεις με αφορμή συζήτησης που είχα με αδερφούς κληρικούς για την περίοδο των Χριστουγέννων που έρχεται...Καλό αγώνα αδέρφια, καλό κουράγιο και καλή υπομονή.. Πηγη:  https://www.euxh.gr/

Σου δίνει ο Θεός φυσικά δώρα, και μετά αρχίζουν και τα δώρα της χάριτος. Πρώτο δώρο είναι η μετάνοια και μετά ακολουθούν και τα άλλα. Η μόνη διαφορά μεταξύ των Χριστιανών είναι η διαφορά εντάσεως της μετάνοιας. Καμία άλλη διαφορά... Θυμάστε τον Μ. Αντώνιο. Ήταν ένας ασκητής εκεί κοντά και έκανε διπλάσια άσκηση απ' αυτή που έκανε ο Άγιος. Κάποια μέρα του λέει ο ασκητής: "Γιατί δεν έχω τα χαρίσματα που έχεις εσύ, αφού κάνω διπλάσια άσκηση"; "Ναι" , του λέει ο Μ. Αντώνιος "αλλά εγώ αγαπώ τον Θεό περισσότερο από εσένα". Πολύ χρήσιμο αυτό αυτό για σήμερα, που δεν κάνουμε άσκηση. Δεν κάνεις άσκηση. Δεν κάνεις και δοξολογία όμως; Ξέρετε τι μεγάλο πράγμα είναι; Υπάρχουν άνθρωποι που κράτησαν την χάρη του Θεού μόνο με την δοξολογία για διαστήματα μεγάλα. Η δοξολογία ερεθίζει τον Θεό να δίνει περισσότερα. Δεν μπορούμε να κάνουμε άσκηση; Εντάξει. Δοξολογία όμως; Γιατί δεν δοξολογούμε; Η δοξολογία άμα αρχίσει , γίνεται ποταμός για τον άνθρωπο. Να δοξολογείς

Συνεχίζουμε με την εικόνα της Γεννήσεως που είχαμε αρχίσει την προηγούμενη φορά και δεν είναι η ίδια ακριβώς εικόνα. Η σημερινή εικόνα έχει παραλλαγές και στοιχεία που δεν έχει η προηγούμενη εικόνα. Απλώς υπενθυμίζω ορισμένα, σκιαγραφικώς, πέρα από τις γενικές αρχές που σας είχα δώσει. Μίλησα για το σκοτάδι που υπάρχει μέσα στην εικόνα· μέσα σε αυτόν το χώρο που είναι το σκότος και η σκιά του θανάτου, όπως περιγράφει ο προφήτης Ησαΐας, δηλαδή στον κόσμο στον οποίο γεννήθηκε ο Χριστός. Θυμίζω τα δύο ζώα που εκφράζουν τους εξ εθνών και εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, όπως περιγράφεται βιβλικά η λέξη αυτή από τον Μιχαία και από τον προφήτη Ησαΐα. Ο Χριστός αγιογραφείται πάντα ανάμεσα σε δυο ζώα που ήταν όλοι οι άνθρωποι· άλογοι [ήταν] ακόμη και οι Ιουδαίοι που ενώ ήξεραν ένα μέρος της αλήθειας, αλόγως φέρθηκαν. Ακόμη και οι εξ εθνών Χριστιανοί και αυτοί αλόγως φέρθηκαν. Άρα εν μέσω δύο ζώων «γνωσθείς» ο Χριστός που είναι εδώ στη μέση….   …. Ο Χριστός είναι τυλιγμένος με κάπο

Ο κατά κόσμον Ευάγγελος Ιωάννου Τσιτμής γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1907. Εργάσθηκε στη μονή Δοχειαρίου, πολλά χρόνια ως λαϊκός μάγκιπας (φούρναρης). Δόκιμος εγράφη το 1974. Μοναχός εκάρη σε μεγάλη ηλικία το 1976 από τον Γέροντα Βενι­αμίν. Ήταν πορτάρης της μονής. Μετά μία διετία ανεπαύθη εν Κυρίω στις 10.12.1978. Εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου ο μακάριος δίχως κρό­το και κανένα θόρυβο. Κατά την εκταφή του το 1981, που πραγματοποιήθηκε από τη νέα αδελφότητα, έγιναν αισθητά τα σημεία της οσιότητός του.  Γράφει αδελφός της μονής, που ήταν παρών: «Τα οστά του ευωδίασαν και το αντελήφθησαν όλοι, και οι εγγύς και οι μακράν. Εμείς απορήσαμε με το θαυμαστό αυτό γεγονός. Αγνοούσαμε τον άνθρωπο εντελώς. Έναν παλαιό συνεργάτη του που ρωτήσαμε απόρησε κι εκείνος. Είπε πως κάτι κρυφό θα είχε που εμείς δεν το γνωρίζαμε. Ένας άλλος μας μί­λησε για τις ελεημοσύνες του. Όσα χρήματα έπαιρνε από την εργασία του τα έστελνε έξω σε πτωχούς, αλλά και σε εργάτες ενδεείς έδινε. Ο Κρ

Ἡ καρδιά σου, ἀγαπητέ, κτίσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μόνο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, δηλαδὴ γιὰ νὰ ἀγαπᾶται καὶ νὰ κατοικῆται ἀπὸ αὐτόν. Γι᾿ αὐτὸ καθημερινὰ σοῦ φωνάζει νὰ τοῦ τὴν δώσῃς: « Υἱέ, δός μου τὴν καρδιά σου » (Παρ. 23,26). Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ κάθε νοῦ, πρέπει ἡ καρδιὰ ποὺ πρόκειται νὰ τὸν δεχθῆ, νὰ εἶναι εἰρηνικὴ καὶ ἀτάραχη, ὅπως εἶπε ὁ Δαβίδ: «Ἐγενήθη ὁ τόπος σου ἐν εἰρήνῃ» (Ψαλμ. 75, 2). Γι᾿ αὐτὸ πρέπει πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ στερεώσῃς τὴν καρδιά σου σὲ μία εἰρηνικὴ κατάστασι, ὥστε ὅλες σου οἱ ἐξωτερικές σου ἀρετὲς νὰ γεννιῶνται ἀπὸ τὴν εἰρήνη αὐτὴ καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες ἐσωτερικὲς ἀρετές, ὅπως εἶπε ἐκεῖνος ὁ μέγας ἡσυχαστὴς Ἀρσένιος : «Φρόντισε ὥστε ὅλη σου ἡ ἐσωτερικὴ ἐργασία νὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ νικήσῃς τὰ ἐξωτερικὰ πάθη». Διότι κι ἂν οἱ σωματικὲς σκληραγωγίες καὶ ὅλες οἱ ἀσκήσεις μὲ τὶς ὁποῖες ἀσκεῖται τὸ σῶμα εἶναι ἄξιες ἐπαίνου, ὅταν εἶναι μὲ διάκρισι καὶ μέτριες, ὅπως ἁρμ

      Άμα εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου, τα χάνει ο δαίμονας τα αμαρτήματα και να θέλει δεν μπορεί να πει τίποτε. Διαλύονται οι αμαρτίες, δηλαδή τις συγχωρεί ο Θεός. Αλλά να εξομολογηθείς με αγνότητα. Με ειλικρίνεια να εξομολογείσθε. Σκέψου ότι τα λες στον Χριστό. ✞ Γερο-Χαράλαμπος ο κομποσχοινάς

        Τὴν κατωτέρω διήγησιν, καθὼς καὶ τὴν ἄλλην, τὴν ἐπιγραφομένην «Τὸ Θαῦμα τῆς Καισαριανῆς», ἤκουσα ἐκ στόματος τῆς παθούσης, ἥτις εἶναι ἡ κυρα-Ρήνη Ἐλευθέραινα, τοῦ ποτὲ Ροδίτη, σεβασμία γερόντισσα Ἀθηναία. “Μὲ εἶχαν παραιτήσει ὅλοι οἱ δικοί μου, ὁ ἄνδρας μου, ὅπως κι ὁ ἀδερφός μου… Εἶχα πανδρευθῆ μικρή, μ᾽ αὐτὸν τὸν μπαρμπα-Λευθέρη, ποὺ βλέπεις, ποὺ κοντεύει τώρα τὰ ὀγδονταπέντε. Θὰ ἦτον ὣς εἴκοσι χρόνια μεγαλύτερος ἀπὸ μένα. Τόσο μικρὴ καὶ τόσο ἄκακη καὶ ἄγνωστη* ἤμουν, κορίτσι δεκατριῶν χρονῶν. Ἐκεῖνος μ᾽ ἔπαιρνε στὰ γόνατά του, καὶ μ᾽ ἐφίλευε καραμέλες. Θὰ ἦτον τριαντάρης τότε. Ἐγὼ οὔτε ἰδέαν εἶχα ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ πράγματα. Σὰν ἦρθε ἡ φοβερὴ χρονιά, ποὺ ἔφερε τὴν κατοχὴ τῶν Ἀγγλογάλλων καὶ τὴν χολέρα· ποὺ βάσταξε τρεῖς μῆνες, κ᾽ ἔπαψε τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Φιλίππου, ὕστερα ἀπὸ μεγάλη λιτανεία καὶ δέηση ποὺ ἔκαμε ὁ λαὸς μὲ τοὺς παπάδες, μὲ τὰ εἰκονίσματα, μὲ Σταυροὺς καὶ μὲ ξεφτέρια· κ᾽ οἱ Ἀγγλογάλλοι φοβέριζαν τὸν βασιλιά μας, τὸν Ὄθωνα, κ