Αναρτήσεις

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ - Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος

Εικόνα
Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί γιά τίς θρησκευτικές συγκρούσεις, ἰδίως μεταξύ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ, καί σέ πολιτικό ἐπίπεδο. Παρά τόν διάλογο πού γίνεται κατά καιρούς μεταξύ τῶν θεολόγων τόσο τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅσο καί τοῦ Ἰσλάμ, συγχρόνως διεξάγονται πόλεμοι μεταξύ Μουσουλμάνων καί Χριστιανῶν. Παρατηροῦμε ἀκόμη ὅτι τό Ἰσλάμ χρησιμοποιεῖται κυρίως ἐναντίον Ὀρθοδόξων λαῶν. Ἔχει, λοιπόν, μεγάλο ἐνδιαφέρον νά μελετήσουμε τίς διαφορές μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ στά θεολογικά ζητήματα καί νά δοῦμε τίς κοινωνικές, ἐθνικές καί πολιτικές συνέπειές τους. Εἶναι γνωστόν ὅτι δέν μπορεῖ κανείς νά μελετήση τά θεολογικά ζητήματα, ἄν δέν ἐξετάση τά κοινωνικά καί ἱστορικά δεδομένα τῆς ἐποχῆς τους, οὔτε ἐπίσης νά ἀναλύση τά ἱστορικά φαινόμενα, ἄν δέν ἐξετάση καί τήν θεολογία πού τά διαμόρφωσε. Γι᾿ αὐτό εἶναι πάντοτε ἀνάγκη νά ἐξετάζεται ἡ θεολογία μαζί μέ τήν ἱστορία. Παρατηρεῖται σήμερα ἀπό πολλούς ὅτι ἀνέρχεται ἡ δύναμη τοῦ Ἰσλαμισμοῦ μέ συνταρακ
"Στην εποχή μας οι πιο πολλοί κοιτάζουν πως να πάρουν την θέση του άλλου και όχι πως να έρθουν στην θέση του άλλου, για να τον καταλάβουν" Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Για τη προσευχή

Εικόνα
"Η προσευχή δεν διδάσκεται. Όπως δεν διδασκόμαστε πως να βλέπουμε ή πως να ακούμε. Όταν ακούσουμε λόγο περί προσευχής, ο λόγος αυτός αποτελεί κίνητρο για να προσευχόμαστε". Γέρων Νίκων Νεοσκητιώτης

Δεύρο ακολούθει μοι

Εικόνα
Είπε κάποιος Γέροντας: Σε κάθε άνθρωπο ο Χριστός θα μιλήσει σίγουρα δυο φορές στη ζωή του. Την πρώτη φορά θα του πει, "δεύρο ακολούθει μοι". Τότε μπροστά θα πηγαίνει ο Χριστός και από πίσω θα τον ακολουθεί ο άνθρωπος αυτός. Άλλοτε θα σκοντάφτει, άλλοτε θα πέφτει και θα σηκώνεται, αλλά θα τον ακολουθεί. Όταν φτάσει στο τέλος του δρόμου, ο Χριστός θα γυρίσει πίσω και θα του πει: "Α! Εδώ είσαι; Είσελθε στην χαρά του Κυρίου σου". Μητροπ. Λεμεσού Αθανάσιος

Η σύλληψη του ανθρώπου - Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Εικόνα
Από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως του ανθρώπου, και πριν σχηματισθούν τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος, υπάρχει η ψυχή. Με την γονιμοποίηση, την σύλληψη, υπάρχει άνθρωπος, που αποτελείται από ψυχή και σώμα. Το σώμα βέβαια σε αυτήν την κατάσταση δεν έχε ακόμη απαρτισθεί, δεν έχουν ακόμη διαφοροποιηθεί τα βλαστοκύτταρα και ν α ολοκληρωθεί το σώμα, αλλά όμως υπάρχει άνθρωπος με την μορφή των κυττάρων, των γονιδίων και όλου του γενετικού υλικού, αφού, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν υπάρχει ψυχή χωρίς σώμα, ούτε σώμα χωρίς ψυχή, κατά την ημέρα της συλλήψεως [...] Ο σχολιαστής της Κλίμακος του Σιναΐτου γράφει ότι η ψυχή ούτε προϋφίσταται του σώματος ούτε μεθυφίσταται αυτού, αλλά συγχρόνως με την γέννηση αυτού και η ψυχή κτίζεται, οπότε το σώμα "εν τη συλλήψει εμψυχούται". Και όσο αυξάνεται η σάρκα, τόσο και η ψυχή δείχνει τις ενέργειές της [...] Τιμάμε την σύλληψη κάθε ανθρώπου, τον σεβόμαστε ως δημιούργημα του Θεού, δια των γονέων του, και αναμένουμε την γέννησή

Όλα είναι σχετικά

Εικόνα
Κάποτε ένας αγράμματος άνθρωπος, πολύ φτωχός, προσλήφθηκε από την ενορία του Αγίου Δημητρίου ως νεωκόρος για να εξοικονομεί τα προς το ζειν. Ήταν πολύ φιλότιμος και εργατικός και γρήγορα έμαθε να εκτελεί σωστά τα καθήκοντα του νεωκόρου. Στην κυριολεξία ήταν το δεξί χέρι του ναού. Κάποτε, όμως, ήρθε νέος προϊστάμενος στον ναό. Ήτανε αρχιμανδρίτης με διακεκριμένες σπουδές. Κάποια  μέρα μάζεψε στο ναό τους ιερείς, τους επιτρόπους, τους ψάλτες και τον νεωκόρο. Τους ανακοίνωσε ότι επιθυμεί στην ενορία να εργάζονται μόνο μορφωμένοι άνθρωποι και έτσι ο πρώτος που απέλυσε ήταν ο νεωκόρος της ιστορίας μας. Μάταια οι ιερείς και οι επίτροποι του ναού, προσπαθούσαν να του αλλάξουν γνώμη λέγοντάς του πόσο εργατικός, φιλότιμος και ευλαβής είναι. Ο νεωκόρος της ιστορίας μας λυπήθηκε, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε. Για να εξοικονομεί ένα μεροκάματο, αποφάσισε μετά την απόλυσή του, να ανοίξει ένα μικρό μπακάλικο. Οι γνωριμίες που είχε από τον ναό τον βοήθησαν να αποκτήσει πελάτες. Σιγά σιγά το μαγαζάκι αυτ

Από το Αθωνικό Γεροντικό

Εικόνα
Μας διηγούνταν ο ηγούμενος της Ι.Μ. Διονυσίου, ο σοφός γέροντας Γαβριήλ: Πριν 50 χρόνια υπήρχε κάποιος γέρων Πνευματικός κοντά στις Καρυές (Σκήτη Κουτλουμουσίου), απλός στους τρόπους και ολιγογράμματος, όμως καθαρός στον νου και επιμελής στην μελέτη των θείων λόγων. Το εργόχειρό του ήταν πλέξιμο καλτσοδετών, αυτό που μεταχειρίζονταν οι εύζωνοι και οι φουστανελοφόροι των ορε ινών περιοχών της Ρούμελης και της Ηπείρου. Ανερχόταν κάθε Σάββατο στην εβδομαδιαία αγορά των Καρυών για να πουλήσει το εργόχειρό του. Στεκόταν όρθιος στο υπόστεγο του Κοιμητηρίου κοντά στην κεντρική οδό. Κρατούσε στο δεξί χέρι το κομποσχοίνι του και με το αριστερό το εργόχειρό του. Κοιτούσε πάντοτε προς το κάτω και έλεγε διαρκώς την ευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με". Όταν κάποιος τον πείραζε και του έλεγε "κοίταξε και παρέκει Πνευματικέ για κανέναν πελάτη", αυτός απαντούσε: "αφού με βλέπουν αυτοί, είναι περιττό να βλέπω εγώ". Για τον διακριτικό αυτόν άντρα έλεγαν ότι ήταν τόσο β

Το σακκούλι σου μέσα έχει πολλές καλοσύνες

Εικόνα
Μια γυναίκα, που είχε πρόσφατα χάσει τον άντρα της, επισκέφτηκε τον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη στη Μονή Δαδίου, με τον ογδοντάχρονο πνευματικό της, ο οποίος είχε μαζί την κόρη του και ένα ακόμη φιλικό ζευγάρι. Ήταν Αύγουστος του 2001. Η αδελφή Νεκταρία τους είπε να περάσουν και η γυναίκα αυτή έκανε την εξής σκέψη, σαν παράπονο: "Τον Πνευματικό μου και την κό ρη του θα τους αντιμετωπίσει καλύτερα ο Γέροντας. Αλλά και η φίλη μου, που έχει τον άνδρα της, σίγουρα θα έχει άλλη αντιμετώπιση. Ενώ εγώ που είμαι μόνη... Δεν πειράζει, θα μείνω σε μια γωνιά για να ακούω". Τελείωνε τη σκέψη της, όταν έφτασαν στον Γέροντα. Τον βρήκαν καθισμένο έξω από το κελί του σε μια καρέκλα. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια του στα γόνατα. Καθώς πλησίαζαν, ανασηκώθηκε ελαφρά και απευθύνθηκε στη συγκεκριμένη γυναίκα, δείχνοντάς της ένα κούτσουρο κομμένο σαν κάθισμα μπροστά του: -Έλα εδώ, παιδί μου, εσύ. Εκείνη ξαφνιάστηκε. Πήγε κοντά του και ο Γέροντας ξεκίνησε αμέσως να της μιλά. -Δεν πρέπει να στε

Η δύναμη της προσευχής - Άγιος Καλλίνικος Επίσκοπος Εδέσσης

Εικόνα
Δεν έχομεν φαίνεται καταλάβει εμείς οι άνθρωποι την δύναμιν, την οποίαν έχει η Προσευχή. Εκλιπαρούμεν ανθρώπους, προσκυνούμεν τα δημιουργήματα του Θεού, "ελπίζομεν επ' άνθρωπον" και το αποτέλεσμα γνωστόν. Αποτυχία, απελπησία. "Κόσμημα της Εκκλησίας", Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, εκδόσεις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)

Από το Αθωνικό Γεροντικό

Εικόνα
Στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής 1940-41 τελείωνε το σιτάρι στις αποθήκες της Ι.Μ. Γρηγορίου. Εκεί που οι πατέρες καθάριζαν τον τελευταίο σίτο, για να τον στείλουν στον μύλο, πλησίασε ένα γεροντάκι, ως κοσμικός παπάς και τους χαιρέτησε: - Τι κάνετε εκεί αδελφοί; Αυτό είναι το σιτάρι σας; Δεν έχετε άλλο από αυτό; Οι πατέρες του απάντησαν ότι πράγματι αυτό ήταν τ ο τελευταίο και δεν εύρισκαν πουθενά να αγοράσουν νέο σιτάρι, λόγω της Κατοχής. Ας σημειωθεί ότι το μοναστηρι αυτό χρειαζόταν κάθε χρόνο για τους μοναχούς και τους προσκυνητές έως 10.000 οκάδες και στην Κατοχή δεν υπήρχε να αγοράσεις ούτε μία οκά. Ο άγνωστος εκείνος ιερεύς πήρε στα χέρια τού λίγους σπόρους από το σιτάρι, τους ευλόγησε και τους έριξε πάνω στο άλλο σιτάρι. Κατόπιν ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, το μοναστήρι και την θάλασσα και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει. - Από που είσαι παππούλη; Τον ρώτησαν οι πατέρες. Κάθησε να σου δώσουμε να φας λίγο ψωμί και λίγες ελιές. - Είμαι από πολύ μακρυά, από τα Μύρα της Λυ