ΑΝΑΛΟΓΙΟ

Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί γιά τίς θρησκευτικές συγκρούσεις, ἰδίως μεταξύ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ, καί σέ πολιτικό ἐπίπεδο. Παρά τόν διάλογο πού γίνεται κατά καιρούς μεταξύ τῶν θεολόγων τόσο τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅσο καί τοῦ Ἰσλάμ, συγχρόνως διεξάγονται πόλεμοι μεταξύ Μουσουλμάνων καί Χριστιανῶν. Παρατηροῦμε ἀκόμη ὅτι τό Ἰσλάμ χρησιμοποιεῖται κυρίως ἐναντίον Ὀρθοδόξων λαῶν. Ἔχει, λοιπόν, μεγάλο ἐνδιαφέρον νά μελετήσουμε τίς διαφορές μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ στά θεολογικά ζητήματα καί νά δοῦμε τίς κοινωνικές, ἐθνικές καί πολιτικές συνέπειές τους. Εἶναι γνωστόν ὅτι δέν μπορεῖ κανείς νά μελετήση τά θεολογικά ζητήματα, ἄν δέν ἐξετάση τά κοινωνικά καί ἱστορικά δεδομένα τῆς ἐποχῆς τους, οὔτε ἐπίσης νά ἀναλύση τά ἱστορικά φαινόμενα, ἄν δέν ἐξετάση καί τήν θεολογία πού τά διαμόρφωσε. Γι᾿ αὐτό εἶναι πάντοτε ἀνάγκη νά ἐξετάζεται ἡ θεολογία μαζί μέ τήν ἱστορία. Παρατηρεῖται σήμερα ἀπό πολλούς ὅτι ἀνέρχεται ἡ δύναμη τοῦ Ἰσλαμισμοῦ μέ συνταρακ

"Στην εποχή μας οι πιο πολλοί κοιτάζουν πως να πάρουν την θέση του άλλου και όχι πως να έρθουν στην θέση του άλλου, για να τον καταλάβουν" Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

"Η προσευχή δεν διδάσκεται. Όπως δεν διδασκόμαστε πως να βλέπουμε ή πως να ακούμε. Όταν ακούσουμε λόγο περί προσευχής, ο λόγος αυτός αποτελεί κίνητρο για να προσευχόμαστε". Γέρων Νίκων Νεοσκητιώτης

Είπε κάποιος Γέροντας: Σε κάθε άνθρωπο ο Χριστός θα μιλήσει σίγουρα δυο φορές στη ζωή του. Την πρώτη φορά θα του πει, "δεύρο ακολούθει μοι". Τότε μπροστά θα πηγαίνει ο Χριστός και από πίσω θα τον ακολουθεί ο άνθρωπος αυτός. Άλλοτε θα σκοντάφτει, άλλοτε θα πέφτει και θα σηκώνεται, αλλά θα τον ακολουθεί. Όταν φτάσει στο τέλος του δρόμου, ο Χριστός θα γυρίσει πίσω και θα του πει: "Α! Εδώ είσαι; Είσελθε στην χαρά του Κυρίου σου". Μητροπ. Λεμεσού Αθανάσιος

Από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως του ανθρώπου, και πριν σχηματισθούν τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος, υπάρχει η ψυχή. Με την γονιμοποίηση, την σύλληψη, υπάρχει άνθρωπος, που αποτελείται από ψυχή και σώμα. Το σώμα βέβαια σε αυτήν την κατάσταση δεν έχε ακόμη απαρτισθεί, δεν έχουν ακόμη διαφοροποιηθεί τα βλαστοκύτταρα και ν α ολοκληρωθεί το σώμα, αλλά όμως υπάρχει άνθρωπος με την μορφή των κυττάρων, των γονιδίων και όλου του γενετικού υλικού, αφού, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας, δεν υπάρχει ψυχή χωρίς σώμα, ούτε σώμα χωρίς ψυχή, κατά την ημέρα της συλλήψεως [...] Ο σχολιαστής της Κλίμακος του Σιναΐτου γράφει ότι η ψυχή ούτε προϋφίσταται του σώματος ούτε μεθυφίσταται αυτού, αλλά συγχρόνως με την γέννηση αυτού και η ψυχή κτίζεται, οπότε το σώμα "εν τη συλλήψει εμψυχούται". Και όσο αυξάνεται η σάρκα, τόσο και η ψυχή δείχνει τις ενέργειές της [...] Τιμάμε την σύλληψη κάθε ανθρώπου, τον σεβόμαστε ως δημιούργημα του Θεού, δια των γονέων του, και αναμένουμε την γέννησή

Κάποτε ένας αγράμματος άνθρωπος, πολύ φτωχός, προσλήφθηκε από την ενορία του Αγίου Δημητρίου ως νεωκόρος για να εξοικονομεί τα προς το ζειν. Ήταν πολύ φιλότιμος και εργατικός και γρήγορα έμαθε να εκτελεί σωστά τα καθήκοντα του νεωκόρου. Στην κυριολεξία ήταν το δεξί χέρι του ναού. Κάποτε, όμως, ήρθε νέος προϊστάμενος στον ναό. Ήτανε αρχιμανδρίτης με διακεκριμένες σπουδές. Κάποια  μέρα μάζεψε στο ναό τους ιερείς, τους επιτρόπους, τους ψάλτες και τον νεωκόρο. Τους ανακοίνωσε ότι επιθυμεί στην ενορία να εργάζονται μόνο μορφωμένοι άνθρωποι και έτσι ο πρώτος που απέλυσε ήταν ο νεωκόρος της ιστορίας μας. Μάταια οι ιερείς και οι επίτροποι του ναού, προσπαθούσαν να του αλλάξουν γνώμη λέγοντάς του πόσο εργατικός, φιλότιμος και ευλαβής είναι. Ο νεωκόρος της ιστορίας μας λυπήθηκε, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε. Για να εξοικονομεί ένα μεροκάματο, αποφάσισε μετά την απόλυσή του, να ανοίξει ένα μικρό μπακάλικο. Οι γνωριμίες που είχε από τον ναό τον βοήθησαν να αποκτήσει πελάτες. Σιγά σιγά το μαγαζάκι αυτ

Μας διηγούνταν ο ηγούμενος της Ι.Μ. Διονυσίου, ο σοφός γέροντας Γαβριήλ: Πριν 50 χρόνια υπήρχε κάποιος γέρων Πνευματικός κοντά στις Καρυές (Σκήτη Κουτλουμουσίου), απλός στους τρόπους και ολιγογράμματος, όμως καθαρός στον νου και επιμελής στην μελέτη των θείων λόγων. Το εργόχειρό του ήταν πλέξιμο καλτσοδετών, αυτό που μεταχειρίζονταν οι εύζωνοι και οι φουστανελοφόροι των ορε ινών περιοχών της Ρούμελης και της Ηπείρου. Ανερχόταν κάθε Σάββατο στην εβδομαδιαία αγορά των Καρυών για να πουλήσει το εργόχειρό του. Στεκόταν όρθιος στο υπόστεγο του Κοιμητηρίου κοντά στην κεντρική οδό. Κρατούσε στο δεξί χέρι το κομποσχοίνι του και με το αριστερό το εργόχειρό του. Κοιτούσε πάντοτε προς το κάτω και έλεγε διαρκώς την ευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με". Όταν κάποιος τον πείραζε και του έλεγε "κοίταξε και παρέκει Πνευματικέ για κανέναν πελάτη", αυτός απαντούσε: "αφού με βλέπουν αυτοί, είναι περιττό να βλέπω εγώ". Για τον διακριτικό αυτόν άντρα έλεγαν ότι ήταν τόσο β

Μια γυναίκα, που είχε πρόσφατα χάσει τον άντρα της, επισκέφτηκε τον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη στη Μονή Δαδίου, με τον ογδοντάχρονο πνευματικό της, ο οποίος είχε μαζί την κόρη του και ένα ακόμη φιλικό ζευγάρι. Ήταν Αύγουστος του 2001. Η αδελφή Νεκταρία τους είπε να περάσουν και η γυναίκα αυτή έκανε την εξής σκέψη, σαν παράπονο: "Τον Πνευματικό μου και την κό ρη του θα τους αντιμετωπίσει καλύτερα ο Γέροντας. Αλλά και η φίλη μου, που έχει τον άνδρα της, σίγουρα θα έχει άλλη αντιμετώπιση. Ενώ εγώ που είμαι μόνη... Δεν πειράζει, θα μείνω σε μια γωνιά για να ακούω". Τελείωνε τη σκέψη της, όταν έφτασαν στον Γέροντα. Τον βρήκαν καθισμένο έξω από το κελί του σε μια καρέκλα. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια του στα γόνατα. Καθώς πλησίαζαν, ανασηκώθηκε ελαφρά και απευθύνθηκε στη συγκεκριμένη γυναίκα, δείχνοντάς της ένα κούτσουρο κομμένο σαν κάθισμα μπροστά του: -Έλα εδώ, παιδί μου, εσύ. Εκείνη ξαφνιάστηκε. Πήγε κοντά του και ο Γέροντας ξεκίνησε αμέσως να της μιλά. -Δεν πρέπει να στε

Δεν έχομεν φαίνεται καταλάβει εμείς οι άνθρωποι την δύναμιν, την οποίαν έχει η Προσευχή. Εκλιπαρούμεν ανθρώπους, προσκυνούμεν τα δημιουργήματα του Θεού, "ελπίζομεν επ' άνθρωπον" και το αποτέλεσμα γνωστόν. Αποτυχία, απελπησία. "Κόσμημα της Εκκλησίας", Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, εκδόσεις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)

Στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής 1940-41 τελείωνε το σιτάρι στις αποθήκες της Ι.Μ. Γρηγορίου. Εκεί που οι πατέρες καθάριζαν τον τελευταίο σίτο, για να τον στείλουν στον μύλο, πλησίασε ένα γεροντάκι, ως κοσμικός παπάς και τους χαιρέτησε: - Τι κάνετε εκεί αδελφοί; Αυτό είναι το σιτάρι σας; Δεν έχετε άλλο από αυτό; Οι πατέρες του απάντησαν ότι πράγματι αυτό ήταν τ ο τελευταίο και δεν εύρισκαν πουθενά να αγοράσουν νέο σιτάρι, λόγω της Κατοχής. Ας σημειωθεί ότι το μοναστηρι αυτό χρειαζόταν κάθε χρόνο για τους μοναχούς και τους προσκυνητές έως 10.000 οκάδες και στην Κατοχή δεν υπήρχε να αγοράσεις ούτε μία οκά. Ο άγνωστος εκείνος ιερεύς πήρε στα χέρια τού λίγους σπόρους από το σιτάρι, τους ευλόγησε και τους έριξε πάνω στο άλλο σιτάρι. Κατόπιν ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, το μοναστήρι και την θάλασσα και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει. - Από που είσαι παππούλη; Τον ρώτησαν οι πατέρες. Κάθησε να σου δώσουμε να φας λίγο ψωμί και λίγες ελιές. - Είμαι από πολύ μακρυά, από τα Μύρα της Λυ

"Έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Αφού δεν αγαπούν τον Χριστό, έχουμε την απαίτηση να αγαπούν εμάς". Άγιος Καλλίνικος Επίσκοπος Εδέσσης

Κάποιος άνδρας οδηγός φορτηγού, σε μια περίοδο της ζωής του είχε πολύ μεγάλο ζήλο για τα πνευματικά. Στη δουλειά έφερνε πάντοτε μαζί του ένα σακίδιο. Όταν πήγαινε σε μακρινό ταξίδι, έπαιρνε και ένα πατερικό βιβλίο μαζί του, για την περίπτωση που θα περίμενε κάπου, ώστε να κερδίσει τον ελεύθερο χρόνο του μελετώντας. Μερικές φορές μπορεί να έπαιρνε δύο ή τρία βιβλία μαζί, να δι αβάζει ένα κεφάλαιο από το ένα, λίγο από το άλλο... Μια μέρα έφτασε στην Μονή Δαδίου με την γυναίκα του και συνάντησαν τον Γέροντα Αμβρόσιο (Λάζαρη). -Ευλογείτε Γέροντα! -Ο Κύριος! -Πως είστε; -Όχι και τόσο καλά. Εσύ πως πας; -Με την ευχή σου, Γέροντα, καλά είμαι. -Το παραφουσκώνεις το σακί παιδί μου. Άστο λίγο κάτω, να ξεκουραστείς. Να πάρεις μια ανάσα. Ρίξτο και λίγο έξω... του είπε ο π. Αμβρόσιος, που έβλεπε ότι δεν θα τον ωφελούσαν οι υπερβολές. "ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ", Τόμος Β'

Για τους λογισμούς χρειάζεται σθεναρή αντίσταση. Στην παραβολή του δείπνου λέει ο Χριστός ότι κάποιος του είπε: "Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε". Αυτά τα πέντε ζεύγη βοών είναι οι πέντε αισθήσεις, που πρέπει να φυλάμε με την ευχή του Ιησού ("Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"). Ο σατανάς μας χτυπά κάθε ώρα και μας βρίσκει ανοχύρωτους. Η εντολή του Χρισ τού είναι να μην επιθυμούμε την γυναίκα του άλλου, όταν την βλέπουμε. Ο σατανάς, λοιπόν, μας σπέρνει τον λογισμό και εμείς, όταν δεν έχουμε τον νου μας, αμέσως κάνουμε συγκατάθεση. Και η συγκατάθεση δημιουργεί στενοχώρια στην ψυχή μας. Οι Πατέρες τους λογισμούς τους πρόσεχαν σε όλη τους τη ζωή. Αυτό θέλει προσπάθεια και υπομονή. Χρειάζεται βέβαια να ταπεινώσουμε και τη σάρκα με τη νηστεία για να τους αποδυναμώσουμε. Μπορεί κάποιος από τους λογισμούς να οδηγήσει στην αμαρτία και αν δεν μετανοήσει ο άνθρωπος να κολαστεί. Και μπορεί κάποιος όταν πέσει στην αμαρτία να μετανοήσει, αλλά πάλι θα του μείνουν οι ουλές και αισθάν

 φωτογραφία . 7 Ιουλ 2020, 2:43 μ.μ. Για το θέμα του νέου ημερολογίου ρωτήθηκε κάποτε από τον π. Χαράλαμπο Αναστασιάδη να πει την γνώμη του. Ο Γέροντας τότε του είπε: "Αν εσύ έχεις ένα χρέος σε κάποιον και πρέπει να το ξεπληρώσεις σ' ένα χρόνο και το ξεπληρώσεις δυο-τρεις μήνες νωρίτερα, δεν θα δεχθεί να του το ξοφλήσεις; Και θα το δεχθεί και θα σου πει και ευχαριστώ. Δεν πειράζει που πάμε εμείς δεκατρείς μέρες νωρίτερα". "Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας", Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα) 6 ΙΟΥΛΙΟΥ

Συμβούλευε ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης για τις καλοκαιρινές μπόρες, το χαλάζι, τις αστραπές και τους κεραυνούς που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στα ψηλά βουνά της Σίψας: "Το πρώτο Σάββατο της Μ. Σαρακοστής, από τα κόλλυβα που διαβάζονται στη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, για το θαύμα που έκανε, πάντα να έχετε λίγα κρατημένα. Όταν πιάνουν οι ξαφνικές καταιγίδες θα παίρν ετε λίγα, θα βγαίνετε έξω και με το χέρι σας σταυροειδώς θα τα σκορπίζετε και αμέσως η καταιγίδα θα σταματάει". Επίσης όταν θύμιαζαν, τους έλεγε μετά να βγάζουν έξω το θυμιατό ώστε το λιβάνι να ανεβαίνει στον ουρανό. "Αρέσει πολύ στους αγγέλους..." πρόσθετε. "Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας", Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα)

Στενοχωρημένος κάποτε (ο Άγιος) από μια δύσκολη περίπτωση διαζυγίου, στρέφεται και μας λέει: "Να θυμάστε από μένα το εξής: Ο πλούτος δεν κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Η κυρία αυτή που έφυγε, ίσως είναι η πιο πλούσια, αλλά τι να το κάνω; Η διαφορά είναι ότι, ό,τι σπάζει ο άνδρας της στο σπίτι είναι κρυστάλλινο". Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, "Κόσμημα της Εκκλησίας", Εκδόσεις Ι.Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)

Για πρώτη φορά από την σελίδα μας το "Αναλόγιο", θα δημοσιευτούν κάποιοι λόγοι και γεγονότα που σχετίζονται με τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη που δεν γράφονται πουθενά. Σήμερα 11/7 εορτάζουν τρεις μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας: ο Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ, η αγία Ισαπόστολος Όλγα και η αγία Ευφημία. Μετά την θεία Λειτουργία καθίσαμε στα παγκάκια του ναού κάτω από τον ίσκιο του πε ύκου. Στην παρέα μας ήρθε και ο κ. Π.Δ. συνταξιούχος φιλόλογος προκειμένου να μας αποχαιρετήσει, γιατί την επόμενη μέρα θα έφευγε στο χωριό του για διακοπές. Η κουβέντα γύρισε κάποια στιγμή και στον Άγιο Παΐσιο τον οποίο συνάντησε στο Άγιον Όρος, όταν ήταν εν ζωή. Του ζητήσαμε να μας πει για την συνάντηση αυτή και δέχτηκε μετά χαράς. Διηγήθηκε: Στην διάρκεια της σχολικής χρονιάς, είχα έναν μαθητή ο οποίος ήταν εύστροφος, πανέξυπνος και πολύ μελετηρός. Όποτε, όμως, μιλούσα μαζί του, είτε για να τον εξετάσω, είτε να του λύσω μια απορία, ένιωθα μια περίεργη ψυχρότητα στην καρδιά μου. Έφτασα στο ση

Ο διακριτικότατος Άγιος Δανιήλ Κατουνακιώτης είχε το χάρισμα της διαγνώσεως της πλάνης και βοήθησε πολλές ψυχές μέσω της προφορικής και γραπτής διδασκαλίας του, να γλυτώσουν από τις παγίδες του εκ δεξιών πολέμου του διαβόλου. Την ακόλουθη περίπτωση διηγείται και γράφει ο ίδιος: "Κάποιος μοναχός Αλύπιος, ζούσε σε κοινόβιο του Αγίου Όρους. Πριν από λίγα χρόνια, αγωνιζόμενος για την σωτηρία του, ασκούσε την νοερά προσευχή. Αυτός μια νύχτα ενώ έμενε στα αμπέλια δίπλα στην ιερά Μονή, έλεγε την ευχή όλη νύχτα προσέχοντας τα λόγια της. Τότε ένιωσε έναν κλονισμό στο σώμα του και συνάμα φόβο στην καρδιά του. Πρώτα φοβήθηκε, ύστερα όμως είπε από μέσα του: "εγώ οφείλω να λέω πρόθυμα την ευχή και ο διάβολος τι θα κάνει"; Έτσι εξακολουθούσε να λέει την ευχή ενώ το σώμα του συνέχιζε να ταράζεται. Αυτή η ενέργεια έγινε γνωστή σε όλους του Πατέρες της Μονής και προξενούσε μεγάλο σκάνδαλο, γιατί όχι μόνο ταραζόταν το σώμα του, αλλά συνέβαινε και τούτο που ήταν περίεργο και