ΑΝΑΛΟΓΙΟ

 Το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού» αποτέλεσε την έμπνευση του Αλκίνοου Ιωαννίδη προκειμένου να γράψει το τραγούδι «Προσκυνητής». Σε στίχους και μουσική του ίδιου του ερμηνευτή, το τραγούδι έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα των τελευταίων ετών. Το 2003, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή». Ανάμεσα στα τραγούδια του, ξεχώρισε το τραγούδι «Προσκυνητής» με τους ιδιαίτερα εσωτερικούς και σχεδόν ευλαβικούς στίχους. Όπως φαίνεται, η έμπνευση για το υπέροχο αυτό τραγούδι, πριν από 17 ολόκληρα χρόνια θα πρέπει να αναζητηθεί πολύ πιο πίσω, στα μέσα του 19ου αιώνα. Και μάλιστα, η έμπνευση για τους στίχους του «Προσκυνητή» του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ανήκει σε έναν άγνωστο άνδρα από τη Ρωσία που διέσχισε τεράστιες αποστάσεις για να… προσευχηθεί για την αγάπη του. Το βιβλίο από το οποίο ξεπήδησε ο Προσκυνητής του Αλκίνοου Ιωαννίδη Το βιβλίο «Οι Περιπέτειες ενός προσκυνητού», του οποίου ο συγγραφέας είναι άγνωστος, γράφτηκε πρωτότυπα στη ρω

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τό βιβλίο του «Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον» ἤτοι «περί φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων», τό ἔγραψε κατά παράκληση τοῦ ἐξαδέλφου του Ἐπισκόπου Εὐρίπου Ἱεροθέου. Τότε ὁ ἅγιος Νικόδημος ἠσκεῖτο στό κατάξερο νησάκι Σκυροπούλα, καί κατέγραψε τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γιά τό πῶς πρέπει νά ζοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς. Στό ὑποκεφάλαιο γιά τήν ἀγρυπνία γράφει γιά τήν τάξη τῆς ἀγρυπνίας, καί τόν τρόπο καί τήν τάξη τῶν ἀγρυπνούντων. Πάνω στό θέμα αὐτό, μεταξύ τῶν ἄλλων, γράφει ὅτι ὁ Πλάτων ἔλεγε ὅτι οἱ κοιμώμενοι δέν διαφέρουν σέ τίποτε ἀπό τούς μή ζῶντας, δηλαδή τούς νεκρούς. Καί ἔπειτα γράφει ὅτι ὁ Ὅμηρος εἶπε γιά τόν Ἀγαμέμνονα ὅτι ἐκεῖνος πού ἔχει εὐθύνη γιά τό ἔργο τῆς ἐπιστασίας τοῦ λαοῦ δέν πρέπει νά κοιμᾶται ὅλη τήν νύκτα. Γράφει ὁ Ὅμηρος: «Οὐ χρή παννύχιον εὔδειν βουληφόρον ἄνδρα∙ ᾧ λαοί τ’ ἐπιτετράφαται καί τόσα μέμηλεν». Αὐτά σκέφθηκα ἀμέσως, ὅταν διάβασα ἕνα ἄρθρο στήν Ἐφημερίδα (Καθημερινή 3-2-2019) τοῦ Ἀρίστου Δοξιάδη μέ τίτλο «Ἡ ἀϋπνία τοῦ δημιουργοῦ».

Ευχαριστούμε τον Κύριο, που μας αξίωσε κι απόψε, αδελφωμένοι όλοι, να εορτάσουμε την Κυριακή της Τυρινής· και θα μας αξιώση μετ’ ολίγον να συγχωρηθούμε και συγχωρημένοι και αγαπημένοι να μπούμε στην ευλογημένη και αγία περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι Παράδοσις της Εκκλησίας μας και του Ορθοδόξου Γένους μας απόψε οι ορθόδοξοι Χριστιανοί και στις πόλεις και στα χωριά, εκεί που υπήρχε παλαιότερα ευσέβεια και όπου υπάρχει ακόμα κάποια ευσέβεια, οι Χριστιανοί να πηγαίνουν στον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, να ακούν τα ωραία γράμματα, τα οποία ωθούν την ψυχή του ανθρώπου προς τον πνευματικό αγώνα, και εν συνεχεία να συγχωρούνται από τον ιερέα και μεταξύ των. Και μετά να πηγαίνουν στα σπίτια των, να παραθέτουν κοινή τράπεζα, συγγενείς και φίλοι, και να ευφραίνωνται οικογενειακώς. Και συγχωρεμένοι όλοι οι Χριστιανοί να αρχίζουν την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και μάλιστα σε μερικά μέρη να κρατούν και το Τριήμερο. Δυστυχώς τα ξενικά έθιμα, τα οποία εισέβαλαν στον τό

      Η ανταρσία του νεώτερου υιού και η διαγωγή του πατέρα Τον νεώτερο υιό της παραβολής τον σώζει η αίσθηση που έχει ότι είναι υιός του πατέρα. Αισθάνεται και εκφράζεται μ’ αυτήν την ορολο­γία. Ζη σ’ αυτόν τον οικογενειακό χώρο. Γι’ αυτό λέει: « Πάτερ, δος μοι… » Η αμαρτία, η αδυναμία του, είναι ότι όντας ανώριμος δεν έχει φτάσει στο να ξέρη ότι η ουσία του Πα­τρός είναι η ίδια με την ουσία του Υιού. Δεν ξέρει τούτη τη στιγμή αυτό που λέει παρακάτω ο πατέρας στον πρεσβύτερο υιό, « τα εμά πάντα σα εστί », γι’ αυ­τό ζητά από τον πατέρα του να του δώση « το επιβάλ­λον μέρος της ουσίας », το κομμάτι που του ανήκει. Αυτός ο χωρισμός που γίνεται μέσα του είναι η αμαρ­τία του. Αυτός ο χωρισμός, ο τεμαχισμός είναι η αμαρτία, το κακό. « Όρος σύντομος του κακού ότι ου κατά φύσιν αλλά κατά μερικήν έλλειψιν του αγαθού εστί » (Αγιος Μάξιμος, Ρ.G. 4, 301Α). Ο πατέρας είναι άρχοντας αγάπης. Δεν ενδια­φέρεται για τον εαυτό του. Ενδιαφ

Όταν λέμε "αναλογία" εννοούμε ένα διάλογο μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ο οποίος γίνεται ανάλογα με αυτό που ο άνθρωπος είναι και θέλει. Δεν είναι δηλαδή ότι ο Θεός κάθεται απέναντι στον άνθρωπο και του απευθύνει άρρητα ρήματα και ακατάληπτα. Πηγαίνει και τον συναντά στην προσωπική του ανάγκη και υπόσταση. Του λέγει και του προσφέρει ό,τι καταλαβαίνει και χρειάζεται ο άνθρωπος, στη συγκεκριμένη κατάσταση που βρίσκεται. Αυτή είναι η έννοια της αναλογίας. Όπως ακριβώς όταν έχουμε ένα μωρό και θέλουμε να του δείξουμε ότι το αγαπούμε, δεν καθόμαστε να του κάνουμε κήρυγμα περί αγάπης. Δεν θα καταλάβει τίποτα. Την αγάπη, στην ηλικία που βρίσκεται, την καταλαβαίνει ως ένα χάδι ή μια καραμέλα. Αυτό είναι μια αναλογική κίνηση προς το μωρό. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα ζώο. Δεν θα κάνουμε στον σκύλο εξομολόγηση όπως κάνουν μερικές κυρίες. Και βεβαιώνουν μάλιστα ότι καταλαβαίνει ο σκύλος, κουνώντας την ουρά. Αναλογικά στον σκύλο θα δώσεις το κόκκαλο και επειδή ο σκύλος εκτιμά την

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους "χριστιανικά". Εάν μία φορά δεν πρέπει ως άνθρωποι να εναντιωνόμαστε στους συνανθρώπους μας, πόσο μάλλον ως χριστιανοί στους πλησίον μας. Αντί να πετροβολάς τους άλλους, πετροβόλησε το αυτοείδωλό σου, γκρέμισε την θρασύτητά του, παύσε την εμμονή σου, παραιτήσουμε από την κακία σου. Αν θέλεις. Εάν δεν θέλεις και πάλι δικαίωμά σου, όμως μάθε ότι θα γευτείς αργά ή γρήγορα τα αποτελέσμ ατα των επιλογών σου. Ό,τι έδωσες θα λάβεις και ό,τι έσπειρες θα θερίσεις. Ό,τι προσφέρεις θα σου προσφερθεί. Προσέφερες φιλιά, αγκαλιές και συγχώρεση; Αυτό θα λάβεις. Προσέφερες κακίες, μαχαιριές και μίσος; Αυτό θα απολάβεις. Παράδεισο έδωσες, παράδεισο θα λάβεις. Κόλαση έδωσες, κόλαση θα απολαύσεις.

Ψυχή: Αγαπημένε νου μου! Προς σε στρέφω τώρα τούτα τα απλά μου λόγια.  Μου προκαλεί μεγάλη απορία το γεγονός ότι εσύ που ορίστηκες από τον Δημιουργό ως κυβερνήτης όλων των δυνάμεών μου, κυβερνάς το σώμα ολάκερο με τις πιο ευέλικτες νοητικές κινήσεις , ως βασιλέας που κυβερνάει μια περιτειχισμένη πόλη ή ως ένας έμπειρος πηδαλιούχος,  όταν σε κυριεύει κάποιο σκοτεινό πάθος, είτε φθόνος, είτε οργή, είτε θλίψη, παθαίνεις αμέσως δυνατή σύγχυση και πέφτεις σε βαθειά θλίψη  και μοιάζεις με ιππέα, που, όταν τον ρίξει κάτω το ατίθασο άλογό του, χάνει την νίκη.  Τότε όλοι οι συλλογισμοί σου και τα λόγια σου γίνονται απρεπή και, με λίγα λόγια, δεν αναγνωρίζεις κανέναν, ούτε τους συγγενείς ούτε τους πιο αγαπημένους φίλους σου. Εκστομίζεις τότε τις πιο άνομες βλασφημίες εναν­τίον εκείνου που είναι ο μόνος αγαθός. Πες μου, σε παρακαλώ, γιατί συμβαίνουν αυτά σε εμένα και σε εσένα;  Θα ήθελα πολύ, αγαπημένε μου, να μου το έλεγες. Νους: Θέλεις να μάθεις από μένα, ψυχή, κάτι εξαιρετικά ακατάλη