ΑΝΑΛΟΓΙΟ

Κάποιοι μαθητές της Ριζαρείου έκαναν σοβαρότατα παραπτώματα. Τους οδήγησαν στο διευθυντή λοιπόν για να τιμωρηθούν. Τι έκανε όμως ο Νεκτάριος; Ζήτησε να μην του σερβίρεται φαγητό (του ίδιου, όχι των μαθητών…) για τρεις ημέρες. Θεώρησε ο Νεκτάριος τον εαυτό του υπεύθυνο, πίστεψε ότι ο ίδιος έκανε λάθος, δεν έμπνευσε τους μαθητές, δεν τους οδήγησε στη χάρη του Θεού. Την ώρα του κοινού δείπνου, ενώ οι άλλοι έτρωγαν, προσευχόταν στο Θεό για το πρόβλημα… Και δεν είναι δύσκολο για τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίσει τον υποκριτή από τον ειλικρινή… Το ζήτημα αυτό συγκλόνισε την μικρή κοινότητα της Ριζαρείου. Για πρώτη ίσως φορά στη ζωή τους οι άνθρωποι εκεί είδαν κάποιο διευθυντή να μην ψάχνει για ευθύνες στους άλλους αλλά στον εαυτό του. Η συγκλονιστική ταπείνωση του Νεκταρίου χώρισε το χρόνο στα δύο για την σχολή, το πριν και το μετά. Οι μαθητές άλλαξαν ριζικά. Οι φταίχτες του επεισοδίου δεν ήθελαν να φάνε ούτε αυτοί τις ημέρες που ο Νεκτάριος δεν έτρωγε…έκλαψαν πικρά… μετάνιω

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια , τραγουδούν και χαίρονται , γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε… -Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις. Γιατί κλαις στο μικρό κελλί σου, όταν ο ήλιος λάμπει και ο κόσμος όλος στολίζεται με ομορφιά , και όλοι πάνω στη γη χαίρονται; Έτσι ρωτούσαν τα παιδιά τον μοναχό και αυτός αποκρίθηκε: -Παιδιά, εσείς δεν καταλαβαίνετε τον θρήνο μου. Η ψυχή μου κλαίει για εσάς, γιατί δεν γνωρίζετε τον Θεό , που δημιούργησε αυτή την ωραιότητα. Η ψυχή μου τον γνωρίζει και ποθώ αυτή την γνώση για όλους σας, και γι΄αυτό  θλίβομαι και παρακαλώ τον Θεό για εσάς ώστε και εσείς να γνωρίσετε τον Κύριο

Όταν με αληθινή πίστη προσευχόμαστε, ο Θεός άλλοτε από αγάπη εκπληρώνει τα αιτήματά μας και άλλοτε, πάλι από αγάπη, δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτά. Ο γιατρός, βλέπετε, γνωρίζει καλύτερα από τον ασθενή ποιο είναι το κατάλληλο για την περίπτωσή του φάρμακο. Ένα, πάντως, είναι σίγουρο: Αν τα αιτήματά μας είναι σύμφωνα με το θείο θέλημα, ο Κύριος οπωσδήποτε μας τα ικανοποιεί. Τι θα πρέπει να κάνουμε, όταν απευθυνόμαστε στον Θεό με την προσευχή; Πρώτον, να Τον δοξολογούμε για τα θαυμαστά έργα Του. Δεύτερον, να Τον ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες Του. Και τρίτον, να Τον παρακαλάμε για τις ανάγκες μας. Αυτές είναι οι τρεις βασικές μορφές προσευχής: η δοξολογία, η ευχαριστία και η αίτηση. Η εξωτερική (τυπική) προσευχή είναι ευάρεστη στον Θεό; Η εξωτερική προσευχή, αυτή δηλαδή που γίνεται μόνο με τα χείλη, χωρίς συμμετοχή του νου και της καρδιάς, όχι μόνο στον Θεό δεν είναι ευάρεστη, αλλά και στην ψυχή δεν παρέχει καμιάν ωφέλεια

Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον. Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν. Οι άνθρωποι μοιράζουν τη γη αυτή, αν και ποτέ σχεδόν δεν καταφέρνουν να το κάνουν σωστά. Προστατεύουν τα όρια της γης τους με τη ζωή τους. Και παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα μετακινούνται. Το πιο φτηνό πράγμα συνήθως καταλήγει πολύ ακριβότερο. Οι άνθρωποι δε διαφωνούν σ’ αυτό, αλλά δίνουν στο τρομερό κόστος τα επίθετα «δικαιοσύνη» ή «πατριωτισμός» ή κάποιο άλλο βολικό όνομα. Το μόνο που δε λένε

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει στο σημερινό ευαγγέλιο, την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου. « Κά π οιος άνθρω π ος ήταν π λούσιος , φορούσε π ολυτελή ρούχα και το τρα π έζι του κάθε μέρα ήταν λαμ π ρό . Κά π οιος φτωχός όμως , π ου τον έλεγαν Λάζαρο , ήταν π εσμένος κοντά στην π όρτα του σ π ιτιού του π λουσίου , γεμάτος π ληγές , και π ροσ π αθούσε να χορτάσει α π ό τα ψίχουλα π ου έ π εφταν α π ό το τρα π έζι του π λουσίου . Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλειφαν τις π ληγές . Κά π οτε π έθανε ο φτωχός , και οι άγγελοι τον π ήγαν κοντά στον Αβραάμ . Πέθανε κι ο π λούσιος και τον έθαψαν . Στον Άδη π ου ήταν και βασανιζόταν , σήκωσε τα μάτια του και είδε α π ό μακριά τον Αβραάμ και κοντά του τον Λάζαρο . Τότε , φώναξε ο π λούσιος και εί π ε : " Πατέρα μου , Αβραάμ , σ π λαχνίσου με και στείλε τον Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δά

Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν στο διαδίκτυο ομάδες νεαρών ατόμων που ασχολούνται με παραφυσικές δραστηριότητες. Συγκεκριμένα, εντοπίζουν κάποιους τόπους ή σπίτια, εγκαταλειμμένα συνήθως, και τα επισκέπτονται. Παίρνουν, μάλιστα, μαζί τους κάμερες, προκειμένου να καταγράψουν ό,τι παράξενο συμβεί και να το ανεβάσουν στο διαδίκτυο. Έτσι ικανοποιούνται δύο ανάγκες. Η εξερεύνηση του άγνωστου και η διασημότητα με τα χιλιάδες like. Πράγματι οι κάμερες και οι ήχοι, προδίδουν ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στο οίκημα που επισκέπτονται. Κι αυτό το παράξενο μπορεί να οφείλεται: α) στη σκηνοθεσία της ομάδας (οι ίδιοι δηλαδή να προκαλούν το φαινόμενο για να φτιάξουν το σενάριο και να ανεβάσουν ένα ενδιαφέρον βίντεο). β) Σε φυσικά και εξηγήσιμα αίτια. γ) Τα φαινόμενα αυτά όντως να είναι πραγματικά. Οι εξερευνητές ας εύχονται, αν οι ίδιοι δεν σκηνοθετούν την όλη κατάσταση, να πρόκειται για την "β" εκδοχή. Προϋποθέσεις των ερευνητών Όπως σημειώσαμε, είναι άτομα νεαρής συνήθως ηλικίας