Ο νέος χρόνος

Ο νέος χρόνος που όλοι περιμένουμε να έρθει στις 12 τα μεσάνυχτα, είναι στην ουσία ανύπαρκτος. Την ώρα αυτή δεν βλέπει κανείς να έρχεται κάτι και να φεύγει κάτι άλλο. Μια κοσμική γιορτή που δομείται στη φαντασία του ανθρώπου και γιορτάζεται καταναλωτικά. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη από κάποια ορόσημα προκειμένου να κάνει έναν απολογισμό και να θέσει καινούργιους στόχους.
Στο πλαίσιο της Ορθόδοξης Παράδοσης ο χρόνος είναι δώρο του Θεού, ώστε ο άνθρωπος να ολοκληρώσει τη μετάνοιά του και να γίνει κάτοικος και μέτοχος της αιωνιότητας. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη πρέπει κάθε χριστιανός να αντιμετωπίζει τον χρόνο. Την κάθε μέρα και ώρα. Ως μια ευκαιρία που δίνει ο Θεός να τον προσεγγίσουμε προσευχητικά. Η προσευχή είναι το προνόμιο του ανθρώπου να συνομιλεί με τον Θεό. Στην προσευχή και με την προσευχή, εκφράζεται και αποκαλύπτεται το "κατ' εικόνα" που οδηγεί στο "καθ' ομοίωσιν".
Το εκκλησιαστικό έτος αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου και το κοσμικό την 1η Ιανουαρίου. Αν και  διαμορφώθηκε έτσι η κατάσταση, η Εκκλησία οικονομεί και δέεται προς τον Θεό με λειτουργίες και δοξολογίες, να ευλογήσει το νέο έτος.
Ας εκμεταλλευτούμε τον "υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών", όπως εκφωνεί ο διάκονος στη θεία Λειτουργία, για να γίνει και η χρονιά αυτή μια βαθμίδα της ουράνιας κλίμακας των αρετών.

Παναγιώτης Μελικίδης-Θεολόγος