Καλοκαιρινές μπόρες - Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης


"ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΜΠΟΡΕΣ... Συμβούλευε ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης για τις καλοκαιρινές μπόρες, το χαλάζι, τις αστραπές και τους κεραυνούς που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στα ψηλά βουνά της Σίψας: "Το πρώτο Σάββατο της Μ. Σαρακοστής, από τα κόλλυβα που διαβάζονται στη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, για το θαύμα που έκανε, πάντα να έχετε λίγα κρατημένα. Όταν πιάνουν οι ξαφνικές καταιγίδες θα παίρνετε λίγα, θα βγαίνετε έξω και με το χέρι σας σταυροειδώς θα τα σκορπίζετε και αμέσως η καταιγίδα θα σταματάει". Επίσης όταν θύμιαζαν, τους έλεγε μετά να βγάζουν έξω το θυμιατό ώστε το λιβάνι να ανεβαίνει στον ουρανό. "Αρέσει πολύ στους αγγέλους..." πρόσθετε. "Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας", Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα)"

Συμβούλευε ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης για τις καλοκαιρινές μπόρες, το χαλάζι, τις αστραπές και τους κεραυνούς που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στα ψηλά βουνά της Σίψας: "Το πρώτο Σάββατο της Μ. Σαρακοστής, από τα κόλλυβα που διαβάζονται στη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, για το θαύμα που έκανε, πάντα να έχετε λίγα κρατημένα. Όταν πιάνουν οι ξαφνικές καταιγίδες θα παίρνετε λίγα, θα βγαίνετε έξω και με το χέρι σας σταυροειδώς θα τα σκορπίζετε και αμέσως η καταιγίδα θα σταματάει".
Επίσης όταν θύμιαζαν, τους έλεγε μετά να βγάζουν έξω το θυμιατό ώστε το λιβάνι να ανεβαίνει στον ουρανό. "Αρέσει πολύ στους αγγέλους..." πρόσθετε.
"Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας", Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα)

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανεξάληπτο το μοναχικό σχήμα

Εικόνα
Ο γερω-Μακάριος εγεννήθη στο Άργος το έτος 1892. Εκάρη μοναχός στην Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, αλλά έπειτα ο πειρασμός κατάφερε να τον βγάλη από την μετάνοιά του στον κόσμο και νυμφεύθηκε. Απέκτησε μάλιστα και ένα παιδάκι. Ζούσε λοιπόν εν λήθη των υποσχέσεών του ώσπου, μια μέρα ο Θεός τού έδειξε σημείο και συγκλονίστηκε. Παίζοντας μία μέρα με το παιδάκι του τον ρώτησε εκείνο όλο αθωότητα: ― Μπαμπά, τι είναι αυτά τα κόκκινα που έχεις πάνω σου; Κοίταξε ο πατέρας το άσπρο πουκάμισό του και ρώτησε με απορία το μικρό. ― Ποια κόκκινα, παιδί μου; Τι βλέπεις; ― Να, αυτός ο κόκκινος σταυρός με τα σχέδια και τα γράμματα… Τι είναι; Έντρομος ο πατέρας ξανακοίταξε στο στήθος του και κατάλαβε ότι έβλεπε ο μικρός την χάρι του Μ. Σχήματος. Συγκλονίστηκε που η Χάρις και η αγάπη του Θεού δεν τον είχαν εγκαταλείψει παρ’ όλη την δική του αποστασία και ευθύς μετανόησε. Όπως έπαιζε με το μικρό του, το αγκάλιασε, το ασπάσθηκε και αμέσως έφυγε για το Άγιον Όρος. Γύρισε στην μετάνοιά του, όπου
Διαβάστε περισσότερα

Χριστούγεννα (Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος)

Εικόνα
Αγαπητοί μου αδελφοί, Τα γεγονότα τα οποία εορτάζουμε αυτές τις ημέρες είναι θεϊκά και ανθρώπινα, αφού ο Θεός Λόγος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, προσλαμβάνει ανθρώπινη σάρκα και έρχεται στα ημέτερα, αλλά και ο άνθρωπος ανυψώνεται στα θεϊκά. Επομένως, αυτές τις ημέρες εορτάζουμε την Γέννηση του Χριστού, αλλά και την αναγέννηση του ανθρώπου, την ενανθρώπηση του Λόγου, αλλά και την θέωση του ανθρώπου, την έλευση του Θεού Λόγου στην γη, αλλά και την ανύψωση του ανθρώπου στον ουρανό. Όλοι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας εκπλήσσονται στην ανάμνηση και προ παντός στην βίωση αυτού του μεγάλου γεγονότος, της Γεννήσεως του Χριστού, γι’ αυτό και στέκονται εκστατικοί μπροστά στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Σήμερα, την εόρτιο αυτή ημέρα, θα ήθελα να υπενθυμίσω μερικούς λόγους του μεγάλου θεολόγου της Εκκλησίας μας, του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η ομιλία του στην γενέθλιο ημέρα του Χριστού είναι διαχρονική και γεμίζει
Διαβάστε περισσότερα

Πως διηύθηνε τη Ριζαρειο Σχολή ο Άγιος Νεκτάριος

Εικόνα
Κάποιοι μαθητές της Ριζαρείου έκαναν σοβαρότατα παραπτώματα. Τους οδήγησαν στο διευθυντή λοιπόν για να τιμωρηθούν. Τι έκανε όμως ο Νεκτάριος; Ζήτησε να μην του σερβίρεται φαγητό (του ίδιου, όχι των μαθητών…) για τρεις ημέρες. Θεώρησε ο Νεκτάριος τον εαυτό του υπεύθυνο, πίστεψε ότι ο ίδιος έκανε λάθος, δεν έμπνευσε τους μαθητές, δεν τους οδήγησε στη χάρη του Θεού. Την ώρα του κοινού δείπνου, ενώ οι άλλοι έτρωγαν, προσευχόταν στο Θεό για το πρόβλημα… Και δεν είναι δύσκολο για τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίσει τον υποκριτή από τον ειλικρινή… Το ζήτημα αυτό συγκλόνισε την μικρή κοινότητα της Ριζαρείου. Για πρώτη ίσως φορά στη ζωή τους οι άνθρωποι εκεί είδαν κάποιο διευθυντή να μην ψάχνει για ευθύνες στους άλλους αλλά στον εαυτό του. Η συγκλονιστική ταπείνωση του Νεκταρίου χώρισε το χρόνο στα δύο για την σχολή, το πριν και το μετά. Οι μαθητές άλλαξαν ριζικά. Οι φταίχτες του επεισοδίου δεν ήθελαν να φάνε ούτε αυτοί τις ημέρες που ο Νεκτάριος δεν έτρωγε…έκλαψαν πικρά… μετάνιω
Διαβάστε περισσότερα