Το σακκούλι σου μέσα έχει πολλές καλοσύνες

Μια γυναίκα, που είχε πρόσφατα χάσει τον άντρα της, επισκέφτηκε τον Γέροντα Αμβρόσιο Λάζαρη στη Μονή Δαδίου, με τον ογδοντάχρονο πνευματικό της, ο οποίος είχε μαζί την κόρη του και ένα ακόμη φιλικό ζευγάρι. Ήταν Αύγουστος του 2001.
Η αδελφή Νεκταρία τους είπε να περάσουν και η γυναίκα αυτή έκανε την εξής σκέψη, σαν παράπονο: "Τον Πνευματικό μου και την κόρη του θα τους αντιμετωπίσει καλύτερα ο Γέροντας. Αλλά και η φίλη μου, που έχει τον άνδρα της, σίγουρα θα έχει άλλη αντιμετώπιση. Ενώ εγώ που είμαι μόνη... Δεν πειράζει, θα μείνω σε μια γωνιά για να ακούω".
Τελείωνε τη σκέψη της, όταν έφτασαν στον Γέροντα. Τον βρήκαν καθισμένο έξω από το κελί του σε μια καρέκλα. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια του στα γόνατα. Καθώς πλησίαζαν, ανασηκώθηκε ελαφρά και απευθύνθηκε στη συγκεκριμένη γυναίκα, δείχνοντάς της ένα κούτσουρο κομμένο σαν κάθισμα μπροστά του:
-Έλα εδώ, παιδί μου, εσύ.
Εκείνη ξαφνιάστηκε. Πήγε κοντά του και ο Γέροντας ξεκίνησε αμέσως να της μιλά.
-Δεν πρέπει να στενοχωριέσαι, της είπε. Αυτή τη στενοχώρια που κουβαλάς στην καρδιά σου πρέπει να την πετάξεις. Ο άνθρωπός σου έχει κερδίσει τον Παράδεισο. Είναι στα πόδια του Χριστού και Του προσφέρει τις υπηρεσίες του. Κέρδισε τον Παράδεισο, ακούς; Αυτός μετά [...] χρόνια θα έρθει να σε πάρει και θα σε οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα κερδίσετε και οι δυο σας τον Παράδεισο. Το σακκούλι σου έχει μέσα πολλές καλοσύνες, αλλά ρίχνε κι άλλες. Χωράει πολλές.
Η γυναίκα συγκινήθηκε βαθιά και ένιωσε αγαλλίαση. Ήταν σαν να έφυγε από πάνω της ένα βάρος. Έπειτα γύρισε στον Πνευματικό της.
-Εσύ, παππούλη μου, του αποκάλυψε, έχεις πάρα πολλές καλοσύνες και το σακκούλι σου το έχεις γεμάτο. Πρώτα θα φύγεις εσύ και μετά από λίγο θα σε ακολουθήσω κι εγώ.
Πράγματι έτσι έγινε. Ο ιερέας αυτός κοιμήθηκε τον Μάιο του 2005.

"ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ, τομ. Β'"