Από το Αθωνικό Γεροντικό

Στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής 1940-41 τελείωνε το σιτάρι στις αποθήκες της Ι.Μ. Γρηγορίου. Εκεί που οι πατέρες καθάριζαν τον τελευταίο σίτο, για να τον στείλουν στον μύλο, πλησίασε ένα γεροντάκι, ως κοσμικός παπάς και τους χαιρέτησε:
- Τι κάνετε εκεί αδελφοί; Αυτό είναι το σιτάρι σας; Δεν έχετε άλλο από αυτό;
Οι πατέρες του απάντησαν ότι πράγματι αυτό ήταν το τελευταίο και δεν εύρισκαν πουθενά να αγοράσουν νέο σιτάρι, λόγω της Κατοχής. Ας σημειωθεί ότι το μοναστηρι αυτό χρειαζόταν κάθε χρόνο για τους μοναχούς και τους προσκυνητές έως 10.000 οκάδες και στην Κατοχή δεν υπήρχε να αγοράσεις ούτε μία οκά.
Ο άγνωστος εκείνος ιερεύς πήρε στα χέρια τού λίγους σπόρους από το σιτάρι, τους ευλόγησε και τους έριξε πάνω στο άλλο σιτάρι. Κατόπιν ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, το μοναστήρι και την θάλασσα και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει.
- Από που είσαι παππούλη; Τον ρώτησαν οι πατέρες. Κάθησε να σου δώσουμε να φας λίγο ψωμί και λίγες ελιές.
- Είμαι από πολύ μακρυά, από τα Μύρα της Λυκίας, είπε και έφυγε.
Ένας αδελφός είχε φέρει στο μεταξύ να τον φιλεύσει, αλλά ο γέροντας εκείνος, που ήταν ο ίδιος ο προστάτης της Μονής, είχε γίνει άφαντος!
Ο ευλογημένος εκείνος σίτος των 150 οκάδων περίπου έφτασε μέχρι το τέλος του έτους. Δηλαδή από τον Δεκέμβριο, που εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος, ως τον Ιούλιο, την εποχή της νέας σοδειάς.
"Αθωνικό Γεροντικό" Αρχιμ. Ιωαννίκιου Κοτσώνη, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Κουφάλια Θεσ/νικης