ΑΝΑΛΟΓΙΟ

Στην διδασκαλία των αγίων Πατέρων φαίνεται καθαρά ότι η πορεία προς την θέωση περνά απαραίτητα μέσα από την κάθαρση της καρδιάς και την απαλλαγή από την φαντασία, όταν δηλαδή το φανταστικό απαλλάσσεται από τις εικόνες και τους τύπους. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναλύει όλη αυτήν την πορεία σε λόγο του στα Εισόδια της Θεοτόκου, αφού παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η Θεοτόκος έφτασε στην θέωση. Με αυτήν την έννοια διδάσκεται ότι οι άγιοι θεολογούσαν αφαντάστως και ότι η καθαρή θεολογία δεν έχει καμμιά σχέση με την φαντασία. Βέβαια μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν διάφορες ηλικίες Χριστιανών. Άλλοι βρίσκονται στην νηπιακή κατάσταση, άλλοι στην παιδική πνευματική ηλικία και άλλοι στην ανδρική ηλικία. Έτσι διαφορετικά αγωνίζεται κάθε άνθρωπος. Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι δεν πρέπει να βασιζόμαστε πάνω στην φαντασία, γιατί αυτή δεν είναι η βάση της πνευματικής ζωής, αλλά αυτή που διαστρέφει την πνευματική ζωή του ανθρώπου. Στην συνέχεια θα γίνει αναφορά στην διδαχή ε

φωτο: Άγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης & Αλμωπίας Ε ίναι πολύτιμο το είδος εκείνο της σχέσης που δεν έχει ανάγκη από δεδομένα εξωτερικά για να υπάρξει, που αρκείται σε επικοινωνίες υπόγειες. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να μιλήσεις για έναν άνθρωπο, χωρίς να είχες ποτέ σχέση άμεσα προσωπική μαζί του. Ήταν αρκετό ένα κήρυγμα με τους γνώριμους τρυφερούς εκφραστικούς τρόπους. Τα υποκοριστικά της στοργής. Λόγος που βρίσκει την καρδιά του ποιμνίου, που πλάθεται τη στιγμή που επικοινωνεί με το ποίμνιο προσωπικά. Λόγος που υψώνει τη γιορτή και τη διασώζει. Σ΄ ένα παρεκκλήσι την ημέρα του αγίου του. Μιλάει για τους μάρτυρες χωρίς να χορταίνει. Μιλάει για την ευλογία των νερών. Οσμή άρτου και οίνου. Στοιχεία της ζωής μας ο εσπερινός του Σαββάτου, οι αρχιερατικές λειτουργίες πράξεις ποιητικές. Με το χρυσοκίτρινο άμφιο στο ιερό της Αγίας Σκέπης, διάφανος τη στιγμή που πύκνωνε την προσευχή για την άμπελο. Επίβλεψον… ίδε… και επίσκεψαι… Πανήγυρις δεσποτική. Το σχ

Μάθαμε τον όρο "τοξκοί άνθρωποι". Ποιοι όμως κατά την ορθόδοξη εμπειρία και θεολογία θεωρούνται "τοξικοί" που προκαλούν κακό τόσο στον εαυτό τους, όσο και στους άλλους. Η απάντηση είναι απλή. Όλοι μας έχουμε "τοξικότητα". Και η τοξικότητα αυτή οφείλεται στα πάθη που εμφωλεύουν μέσα μας και τα τρέφουμε. Δραματική είναι η διαπίστωση, ότι ακόμη και άνθρωποι της εκκλησίας έχουν "τοξικότητα". Μια "τοξικότητα" που ευδιάκριτα φανερώνεται στη ζωή τους. Πρόκειται για τους ανθρώπους εκείνους που πάντα έχουν παράπονα τόσο με τον Θεό, όσο και με τους συνανθρώπους τους. Δεν χαίρονται γιατί αρνούνται να ζήσουν ευχαριστιακά. Δεν αποδέχονται ούτε το σχέδιο του Θεού στη ζωή τους, ούτε όσα, λίγα ή πολλά, είναι σε θέση να τους προσφέρει ο συνάνθρωπος τους: ο φίλος, ο/η σύζυγος, το παιδιά τους. Ο εγωισμός τους οδηγεί σε συνεχή παράπονα και συνεχείς απαιτήσεις. Το ανικανοποίητο αποκλείει την χάρη του Θεού στη ζωή τους και ουσιαστικά βιώνουν μία κόλαση.

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»; «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι οἱ θλίψεις καί τά βάσανα τῆς γήινης ζωῆς, πού γιά τόν καθένα μας εἶναι δικά του. «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἄλλα εὐλαβῆ κατορθώματα, μέ τά ὁποῖα ταπεινώνεται ἡ σάρκα καί ὑποτάσσεται στό πνεῦμα. Τά κατορθώματα αὐτά πρέπει νά εἶναι ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τοῦ καθενός καί στόν κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του. «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι τά ἁμαρτωλά ἀσθενήματα, ἤ πάθη, πού – στόν κάθε ἄνθρωπο – εἶναι δικά του! Μέ ἄλλα ἀπ᾽ αὐτά τά πάθη γεννιόμαστε καί μ᾽ ἄλλα μολυνόμαστε στήν πορεία τοῦ γήινου βίου μας. «Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ» εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Μάταιος καί ἄκαρπος

Το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας που μας παραδόθηκε από τον Κύριο είναι ανώτερο όλων των Μυστηρίων.   Είναι το πιο θαυμαστό από όλα τα θαύματα που επιτέλεσε η δύναμη του Θεού·  είναι το ανώτερο όλων όσα η σοφία του Θεού επινόησε·   είναι δε και το πολυτιμότερο από όλα τα χαρίσματα που η αγάπη του Θεού χάρισε στους ανθρώπους, γιατί αυτό υπερέχει όλων των άλλων μυστηρίων κατά την αριθμητική υπέρβαση των όρων της φύσεως, αφού όλα τα θαύματα προέρχονται από υπέρβαση κάποιων νόμων της φύσεως.  Το Μυστήριο της θείας Μεταλήψεως τα υπερβαίνει όλα. Γι’ αυτό δικαίως μπορεί να ονομασθεί και να θεωρηθεί  θαύμα θαυμάτων και μυστήριο μυστηρίων. Ο Αριστοτέλης, ορίζοντας τους τρόπους υπάρξεως των φυσικών πραγμάτων, τους ανάγει σε δέκα, τους οποίους ονομάζει κατηγορίες. Είναι δε οι εξής: ουσία, ποσόν, ποιόν, προς τι, που, πότε, κείσθαι, ευρίσκεσθαι, έχειν, ποιείν (ή ενεργείν) και πάσχειν! " Είναι θαύμα κατά την ουσία. Ενώ τα άγια δώρα πριν από την ευλογία, είναι ουσία άρτου και οίνου, μετά

Να τι θα πει, με απλά λόγια: Βλέπεις έναν φτωχό που ζητάει ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου και ελέησέ τον, αντικρίζοντας στο πρόσωπό του τον ίδιο τον Χριστό. Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον όπως θα δεχόσουνα τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα. Βλέπεις έναν κληρικό; Αναγνώρισέ τον ως ποιμένα των λογικών προβάτων του Χριστού, που έργο του είναι να αναγεννά πνευματικά και να καθοδηγεί τους ανθρώπους προς την αιωνιότητα. Να πιστεύεις ότι στο πρόσωπό του αναπαύεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος, από το οποίο έχει λάβει την εξουσία να διδάσκει, να τελεί τα θεία Μυστήρια και να ποιμαίνει τους χριστιανούς. Την ευλογία του αρχιερέα ή του ιερέα να τη δέχεσαι σαν ευλογία του Χριστού, και με ευπείθεια να τον ακούς όταν διδάσκει και νουθετεί, αλλά και όταν ελέγχει και επιτιμά. Τα Μυστήρια να τα δέχεσαι από τα χέρια Του σαν από τα χέρια του ίδιου του

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ για την διόρθωσι των παθών. Για σκεφθήτε τι άσχημο πράγμα είναι να βλέπη κανείς το σπίτι του σε κακή κατάστασι και τους τοίχους έτοιμους να πέσουν, και αντί να το διορθώση, κάθεται και κατασκευάζει αυλές και προαύλια. Ή να είναι άρρωστο το σώμα και αντί να φροντίζη γι' αυτό, κάθεται και υφαίνει χρυσά φορέματα. Έτσι γίνεται τώρα. Ενώ η ψυχή μας βρί­σκεται σε κακή και αθλία κατάστασι ˙ ενώ κυριεύεται από τον θυμό, από την κακολογία, από αισχρές επι­θυμίες, από επίδειξι και κενοδοξία, από ατίθασες και επαναστα­τικές κινήσεις, ενώ σύρεται στο χώμα και σπαράζεται από τόσα θηρία, αντί να κοιτάξουμε να την απαλλάξουμε από τα πάθη, ασχολούμεθα με σωματικές ανέσεις και καλλωπισμούς. Όταν μία αρκούδα ξεφύγη από εκεί που την φυλάνε και γυρίζη ελεύθερη στους δρόμους, κλείνουμε τα σπίτια μας και βαδίζουμε από στενά δρομάκια για να μη πέσουμε επάνω σ' αυτό το θηρίο. Και τώρα που όχι ένα θηρίο, αλλά πολλά σπαράζουν τον ψυχικό μας κόσμο ούτε είδησι παίρνουμε.